Immulina Plus to pierwszy immuno-suplement, w przypadku którego dokładnie wiemy, co mamy w każdej dawce preparatu. Aktywność ekstraktu Immuliny jest ściśle kontrolowana i wyjątkowo stabilna, a jej bioaktywność jest gwarantowana przez producenta. Inne immuno-suplementy i żywność zawierająca bakterie nie są standaryzowane, a ich aktywność i wpływ na odporność może się bardzo różnić pomiędzy ich poszczególnymi partiami. Poza tym nigdy nie wiadomo, jaka jest aktywność lub zgodność takich produktów.
Porównano immulinę zawierającą aktywny kompleks LECPEEN z surowymi lipopolisacharydami (LPS), które są składnikami ściany bakterii Escherichia coli. Immulina 8-krotnie skuteczniej wpływa na odporność niż lipopolisacharydy Escherichia coli oraz 20 razy niż aloes i 25 razy niż spirulina z której pochodzi. Dzieje sie tak dlatego, że Immulina oddziałuje na układ odporności poprzez receptory TRL-2*, których gestość jest znacznie większa (ponad 2,5 raza) na powierzchni komórek prezentujących antygen (komórki dendrytyczne) niż receptorów TLR-4, poprzez które działa większość substancji oddziałujących na odporność. Immulina aż 40 razy lepiej wpływa na odporność w porównaniu z tradycyjnymi preparatami takimi, jak jeżówka (echinacea) i β-glukan. Preparaty zawierające ekstrakty reishi i żeń-szenia amerykańskiego praktycznie wykazują jedynie śladową aktywność w porównaniu z immuliną.
Immulina oddziałuje przede wszystkim na odporność nieswoistą czyli wrodzoną i naturalną. Jest to najbardziej fizjologiczna i bezpieczna forma oddziaływania na odporność. Dobra odporność nieswoista jest niezbędna dla wytworzenia i prawidłowego funkcjonowania odporności swoistej, czyli odporności nabytej/adaptacyjnej.
Badania wykazały, że Immulina oddziałuje na odporność poprzez makrofagi przewodu pokarmowego oraz tkankę limfatyczną przewodu pokarmowego. Każda wyprodukowana partia preparatu ma sprawdzoną skuteczność przy pomocy specjalnie opracowanego testu aktywacji monocytów. Do obrotu dopuszczone są jedynie te partie, które mają minimum 1.000 jednostek aktywacji monocytów.
Immulina może być bezpiecznie stosowana codziennie przez dłuższy okres czasu, zależny tylko od potrzeby i sytuacji. Surowce oraz produkt gotowy są ściśle badane na poziom zanieczyszczeń metalami ciężkimi, pestycydami oraz określana jest czystość mikrobiologiczna. W trakcie wszystkich etapów produkcji przestrzegane są międzynarodowe standardy farmaceutyczne GMP - dobrej praktyki wytwarzania (ang. good manufacturing practice).
W badaniach oceniających dawka – odpowiedź (ang. dose – response assessment) wykazano, że zwiększanie dawki powyżej 400 mg nie zwiększa istotnie efektywności ekstraktu spiruliny w działaniu na parametru układu odporności. W badaniach na ochotnikach stwierdzono pełne bezpieczeństwo stosowania dużych dawek nawet 2 - 4 gramy na dobę.
Badania wykazały, że odporność wrodzona nie tylko stanowi pierwszą linię obrony przeciwbakteryjnej, ale ma zasadniczy wpływ na tworzenie odporności nabytej. Wyniki badań genetycznych na myszach transgenicznych wykazały istotną rolę czynnika NF-κB/białek Rel na wrodzoną i nabytą odporność. Modulowanie aktywności czynnika NF-κB wydaje się być bardzo atrakcyjną strategią leczenia różnych chorób zakaźnych i zapalnych2.
|
|
Rycina przedstawia: Szlak czynnika jądrowego kappa B (NF-κB) makrofagów. Immulina jest silnym aktywatorem szlaku NF-κB. Szlak ten może być aktywowany przez bakterie, wirusy, komórki nowotworowe, preparaty immunomodulujące i za pośrednictwem receptorów TLR powoduje wzrost ekspresji genów zaangażowanych w proces zapalenia i odpowiedź immunologiczną.
|
Immulina jest skutecznym aktywatorem ścieżki czynnika NF-κB. Ścieżka ta jest aktywowana przez bakterie, wirusy, komórki nowotworowe, częściowo poprzez receptory TLR i powoduje wzrost ekspresji genów związanych z za- paleniem i odpowiedzią immunologiczną. Pobudzenie komórek prezentujących antygen (komórek dendrytycznych i makrofagów) związane jest z gwałtownym uwolnieniem cytokin i chemokin, co powoduje napływ neutrofili i monocytów. Badacze z Uniwersytetu Missisipi wykazali, że efekt ten jest wybitnie ułatwiany przez kompleks lipopolisacharydowy Immulina uzyskany ze ekstraktu spiruliny. Stwierdzili oni, że Immulina ułatwia ten efekt poprzez aktywowanie czynnika NF-κB. U ssaków ten jądrowy czynnik transkrypcji pełni obrotową rolę we wrodzonej odporności, ponieważ potrafi on włączać geny, które kodują aktywatory odporności, takie jak cytokiny, TNF-α i interleukinę IL-1β, oraz indukowaną syntazę tlenku azotu (iNOS), chemokiny, cząsteczki adhezyjne i cyklooksygenazę-2 (COX-2).
Wiadomo od dawna, że bakterie i ich produkty, takie jak lipopolisacharydy (LPS), polisacharydy roślinne oraz polisacharydy grzybów mają zdolność pobudzania układu odporności m. in. przez aktywowanie czynnika NF-κB. W badaniach laboratoryjnych wykazano, że Immulina jest znacznie silniejszym aktywatorem szlaku NF-κB w monocytach THP1 niż LPS i powszechnie stosowane polisacharydy. Bazując na tych badaniach i bezpośrednim porównaniu wydaje się, że Immulina jest najlepszym stymulatorem układu immunologicznego. Wyniki przedstawiono poniżej w tabeli.
Tabela: zestawienie wielkości aktywacji NF-κB (wartość EC50) wywołana przez różne związki.
| Nazwa związku |
Aktywacja NF-κB
(wartość EC50) |
Naturalne źródło |
| Immulina, LCEPEEN |
30 – 70 ng/ml |
Spirulina platensis vel maxima |
| surowe LPS |
250 ng/ml |
Escherichia coli (026:B6) |
| Aleoride |
< 500 ng/ml |
Aloes zwyczajny vel barbadoski |
| Zymosan A |
5.000 ng/ml |
Drożdże piekarnicze (łac. Saccharomyces cerevisiae) |
| arabinogalaktan |
200.000 ng/ml |
Jeżówka purpurowa (łac. Echinacea purpurea) |
| polisacharyd K |
200.000 ng/ml |
Wrośniak różnobarwny (łac. Coriolus versicolor) |
| MGN-3 |
1.000.000 ng/ml |
Otręby ryżowe |
| Acemannan |
> 1.000.000 ng/ml |
Aloes zwyczajny vel barbadoski |
| β-glukan |
> 1.000.000 ng/ml |
Drożdże piekarnicze (łac. Saccharomyces cerevisiae) |
| Lentinan |
nieaktywny |
Twardnik japoński (shiitake, łac. Lentinula edodes) |
| Schizophyllan |
nieaktywny |
Rozszczepka pospolita |
EC50 – ang. Effect Concentration, concentration of substance that gives effect in 50 percent of cases, stężenie substancji, które wywołuje efekt (w tym badaniu aktywację czynnika NF-κB) w 50 % przypadków.
Na podstawie badań in vitro ustalono przypuszczalny mechanizm działania Immuliny. Po spożyciu Immuliny zawarty w preparacie aktywny kompleks lipopolisacharydowy jest uwalniany. Kompleks ten posiada na tyle dużą masę cząsteczkową, że wchłania się z jelita i jest fagocytowany przez makrofagi i komórki dendrytyczne, które ulegają aktywacji i wędrują do skupisk tkanki limfatycznej przewodu pokarmowego. Makrofagi i komórki dendrytyczne są tzw. komórkami prezentującymi antygen i w kępkach Peyer’a pobudzają limfocyty.
Komórki dendrytyczne stanowią główną populację komórek prezentujących antygen. Poprzez receptory toll-podobne na swej powierzchni, komórki dendrytyczne potrafią rozpoznać właściwości budowy różnych „najeźdźców”. Następnie produkując zestaw charakterystyczny cytokin, komórki prezentujące antygen mogą wpływać na naiwne limfocyty pomocnicze T0, aby wydzielały odpowiednie zestawy Th1 lub Th2 cytokin. Wydaje się, że Immulina aktywuje komórki dendrytyczne, aby preferencyjnie był wydzielany zestaw Th1 cytokin.
Aktywacja komórek prezentujących antygen (makrofagów, komórek dendrytycznych) wyraża się również wzrostem zdolności do syntezy i wydzielania szeregu różnych cytokin i chemokin. Badacze z Uniwersytetu Missisipi zidentyfikowali dwie cytokiny, które odgrywają centralną rolę w odpowiedzi immunologicznej i zapalnej: TNF-α i IL-1β. Immulina stymuluje ich wydzielanie przez ludzkie monocyty (THP-1) równie silnie jak bakteryjne lipopolisachardy (LPS). Wiąże się to ze wzrostem ekspresji genów tych cytokin, jak również ze wzrostem poziomu białka tych cytokin. W badaniach in vitro na Uniwersytecie w Kopenhadze stwierdzono, że Immulina w dawce 2 μg/ml w hodowli monocytów MHP-1 krwi obwodowej indukuje produkcję interleukiny IL-2 przez te komórki, zaś produkcja IL-10 jest nie zmieniona. To doświadczenie przemawia za tym, że Immulina preferencyjnie pobudza odpowiedź/rekcję komórek Th1.
Badacze z Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa opisali szereg genów kodujących produkcję cytokin, których ekspresja została wzmocniona w monocytach MHP-1 po ekspozycji na Immulinę, co przedstawiono na poniższych rycinach.
Immulina stymuluje ekspresję genów kodujących syntezę cytokin i chemokin.
Działanie to jest zależne od dawki. Dehydrogenaza glicerolu (GAPDH) jest wewnętrzną kontrolą pracowni. |
 |
 |
|
Wpływ Immuliny na ekspresję cytokin i cyklooksygenazy-2 w hodowli komórek linii monocytarnej THP-1
|
Wpływ Immuliny na ekspresję chemokin (IL-8, MCP-1, MIP-1α, MIP-1β, IP-10) w hodowli komórek linii monocytarnej THP-1
|
Obejmowało to interleukinę 8 (IL-8), białko chemoatrakcyjne MCP-1 i białko zapalne MIP-1, białko indukujące interferon gamma (IP-10). LCEPEEN stymuluje ekspresję genów kodujących cytokiny i chemokiny. Efekt ten jest zależny od dawki. Gen dehydrogenazy glicerolu (GAPGH) jest genem pracowni i stanowi wewnętrzną kontrolę.
Poszczególne chemokiny celują w różne populacje leukocytów. Na przykład IL-8 kieruje/uruchamia rekrutacje neutrofili z krążenia do miejsca zapalenia/zakażenia. Neutrofile stanowią 70% krwinek białych we krwi. Gdy opuszczą krew stają się głównymi niszczycielami patogenów. Białka zapalne MIP-1α i MIP-1β indukują napływ komórek NK, makrofagów i niedojrzałych komórek dendrytycznych a białko IP-10 naprowadza do tkanki pobudzone limfocyty T.
< r y c i n a >
Immulina aktywuje monocyty THP-1 poprzez białko receptora CD14 i poprzez receptory TLR2. W przeciwieństwie do lipopolisacharydów bakteryjnych Immulina nie angażuje szlaku białko receptora CD14 → receptory TLR4
< r y c i n a >
Immulina pobudza produkcję interleukiny 1β przez ludzkie monocyty THP-1. Jak wykazano w teście Immulina jest równie skuteczna jak lipopolisacharydy bakteryjne (LPS) w tej stymulacji.
Makrofagi i komórki dendrytyczne „węszą” za obcymi cząsteczkami poprzez układ receptorów, który mają na swej po-wierzchni. Wśród tych receptorów występują receptory TLR (Toll-Like Recepetors), które rozpoznają szereg struktur cząsteczkowych charakterystycznych dla wielu mikroorganizmów. Receptory TLR są głównymi sensorami dzięki którym komórki dendrytyczne i makrofagi potrafią identyfikować „najeźdźców” i „alarmować” cały układ odporności. Obecnie poznano 10 różnych receptorów TLR. Każdy z nich ma specyficzną budowę i posiada zdolność identyfikowania różnych elementów strukturalnych patogenów powodujących różne choroby. Zróżnicowane zaangażowanie receptorów TLR stymuluje produkcję unikalnej kombinacji cytokin, która potrafi efektywnie aktywować odpowiedź układu odporności.
Kompleks lipopolisacharydowy Immuliny aktywuje ludzkie monocyty THP-1 poprzez ścieżkę białka CD14 i receptora TLR-2, podczas gdy LPS bakteryjne działają poprzez białko CD14 i receptor TLR-4, patrz rycina poniżej. W odróżnieniu od lipopolisacharydów bakteryjnych, ImmuMax nie angażuje receptorów TLR-4. Warto podkreślić, że liczba receptorów TLR-2 jest na powierzchni komórek dendrytycznych jest ponad dwukrotnie większa niż liczba receptorów TLR-4, co może to tłumaczyć wysoką skuteczność Immuliny w pobudzaniu układu odporności.
W badaniach na modelu zwierzęcym stwierdzono, że w hodowlach komórkowych z kępek Peyer’a izolowanych od myszy, którym podawano Immulinę wzrasta produkcja IgA i IL-6. Potwierdza to dobrą biodostępność po doustnym podaniu preparatu. Lipopolischacharydy Immuliny w diecie zwiększają również produkcję interferonu-γ przez komórki śledziony myszy.
< r y c i n a >
W hodowli komórek wyizolowanych z kępek Peyera myszy, które otrzymały Immuliny w pokarmie wykazano już po 4 dniach statystycznie znamienny wzrost produkcji IgA i IL6
Spirulina to szmaragdowo-zielony proszek zawierający skoncentrowane i liofilizowane sinice Arthrospira platensis vel maxima. Spirulina to nazwa handlowa tego wyjątkowego materiału biologicznego wykorzystywanego w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym i kosmetycznym. Sinice Arthrospira platensis vel maxima to specyficzne bakterie prokariotyczne, należące do rzędu Oscillatoriales. Wcześniej były one zaliczane do mikro-alg. Bakterie prokariotyczne posiadają komórki złożone z otaczającej ściany i błony komórkowej oraz cytoplazmy. Komórka prokariotyczna nie ma organelli. Wszystkie organizmy prokariotyczne są jednokomórkowe. W przeciwieństwie do komórek eukariotycznych nie posiadają jądra komórkowego. Jego funkcję zastępuje nukleoid, czyli obszar nieograniczony błoną od cytoplazmy, w którym znajduje się materiał genetyczny w postaci chromosomu bakteryjnego (genoforu).
Spirulina zawiera kwas gamma linolenowy bierze udział w biosyntezie substancji, które obniżają ciśnienie krwi, zmniejszają ryzyko zakrzepów wewnątrznaczyniowych, działają przeciwzapalnie, wzmagają aktywność układu immunologicznego, łagodzą objawy napięcia przedmiesiączkowego, wpływają na wygląd skóry, włosów i paznokci. Poza tym spirulina posiada jeszcze szereg innych wspaniałych właściwości
Spirulina niezwykłe właściwości odżywcze
Spirulina bywa określana w języku angielskim jako super food z powodu jej niespotykanych właściwości odżywczych. Zawiera dużą ilość wysokowartościowego białka. Jego udział jest blisko trzykrotnie większy od zawartości białka w mięsie. Zawiera 18 aminokwasów, w tym 8 niezbędnych, z których zbudowane są białka. Jest to najwyższa koncentracja, jaką można znaleźć w żywności. Nie są one tylko materiałem budulcowym mięśni, ale także przynoszą wiele korzyści dla zdrowia, m.in. wyrównują poziom cukru we krwi, przyśpieszają rekonwalescencję. Ta niezwykła alga zawiera też łatwo przyswajalne żelazo (ma go znacznie więcej niż mięso), magnez, potas, witaminy, makro- i mikroelementy.
Spirulina (w formie proszku) - wartości odżywcze (w 100 g)
Wartość energetyczna - 290 kcal
Białko ogółem - 57.47 g
Tłuszcz - 7.72 g
Węglowodany - 23.90 g (w tym cukry: 3.10 g)
Błonnik - 3.6 g
|
Minerały
|
Witaminy
|
Wapń – 120 mg
Żelazo - 28.50 mg
Magnez - 195 mg
Fosfor - 118 mg
Potas - 1363 mg
Sód - 1048 mg
Cynk - 2 mg
Jod - 0,016 mg |
Witamina C - 10.1 mg
Tiamina – 2.380 mg
Ryboflawina – 3.670 mg
Niacyna - 12.820 mg
Witamina B6 - 0.364 mg
Kwas foliowy - 94 µg
Witamina A – 570 IU
Witamina K – 25.5 µg |
Źródło: National Nutrient Database for Standard Reference
Dzięki obecności pigmentów – zielonego chlorofilu i niebieskiej fikocyjaniny – spirulina działa antyoksydacyjnie i ochronnie na komórki i tkanki.
Poza tym spirulina zawiera zmienną ilość jodu. Przeciętnie 16 mcg/100 g proszku, czyli ok 10% dziennego zapotrzebowania. Ale może zawierać również znacznie więcej jodu. Dlatego należy być ostrożnym. Warto zaznaczyć, że takie wahania nie występują w przypadku ekstraktu spiruliny. Jod w organizmie, jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania tarczycy, ale nadmiar jodu (powyżej 1.100 mcg/dziennie może być szkodliwy.
Poza tym spirulina zawiera jeszcze beta-karoten (pro-wiatminę A) i witaminę E (ok. 2,5 mg na 100 g proszku) czyli związki, które neutralizują wolne rodniki.
Ekstrakt spiruliny
Dostępne są trzy rodzaje ekstraktów spiruliny z Arthrospira platensis vel maxima:
- Ekstrakt fikocyjaninowy – ma właściwości barwnikowe i immunomodulacyjne
- Ekstrakt białkowy (proteinowy) – ma właściwości odżywcze
- Ekstrakt (lipo)polisachardowy – ma właściwości immunomodulacyjne
Immulina zawiera właśnie ekstrakt lipopolisacharydowy, który wykazuje właściwości immunomodulacyjne. Immunomodulacja to proces, podczas którego nasz układ odpornościowy stymulowany jest do działania. Generalnie immunomodulacja to dwa różne działania. W pierwszym mówimy o immunostymulacji, kiedy to na układ odpornościowy wpływają substancje o właściwościach pobudzających. W drugim mamy na myśli immunosupresję, czyli tłumienie odpowiedzi immunologicznej. Z kolei po te środki sięgamy np. po przeszczepie, kiedy zachodzi obawa o jego odrzucenie. Za to o środkach pobudzających odporność przypominamy sobie, gdy pojawia się sezon jesienno-zimowy, a wraz z nim grypa i częste przeziębienia. Chętnie wtedy szukamy środków, które naturalnie wzmocnią odporność. Immunomodulatory wpływają na naszą odporność. Potrafią ją wzmocnić i sprawić, że organizm staje się coraz bardziej odporny na infekcje. Immunomodulatorami są zarówno farmaceutyki, jak i znane od stuleci substancje naturalne. Zdecydowanie warto po nie sięgnąć, zwłaszcza gdy zagrażają nam wirusy, które powodują groźne schorzenia górnych dróg oddechowych.
Spirulina – układ odporności
Naukowcy, badając spirulinę przez kilkadziesiąt lat, doszli do wniosku, że istotnie wspomaga ona sprawność układu immunologicznego, wspiera serce i redukuje poziom cholesterolu, pomaga wzmocnić układ trawienny. Spirulina dodaje też sił witalnych, poprawia kondycję psychofizyczną. To zasługa witalizujących składników (witamin, enzymów), a także tzw. biofotonów, czyli cząsteczek, w których alga zgromadziła energię słoneczną i oddaje ją w organizmie gotową do wykorzystania.
Spirulina wzmacnia odporność
Spirulina przyciąga coraz więcej uwagi badaczy medycznych jako potencjalny surowic medyczny. Szereg ostatnio opublikowanych badań medycznych dotyczą zdolności spiruliny do rozpoznania replikacji wirusa w organizmie oraz wzmacniania układu odporności oraz korzystnym wpływie na ochronę komórek.
Fikocyjanina, niebieski barwnik zawarty w sinicach, wspomaga układowi odporności zwalczać komórki, które mogą powodować choroby. Zgodnie opublikowanymi w 2009 roku badaniami aktywność przeciwzapalna fikocyjanin wspomaga hamowanie różnych niebezpiecznych reakcji zapalnych w organizmie. Nowsze badanie, z 2014 roku, wykazało, że fikocyjanina ma właściwość wymiatacza wolnych rodników, która to właściwość wspomaga ochronę przed chorobami oraz pomaga usunąć toksyny z organizmu.
Fikocyjania wykazuje również ochronne właściwości dla wątroby i mózgu co istotnie wspomaga odporność. Badanie opublikowane w magazynie Current Protein and Peptide Science potwierdza to hepato- i neuroprotekcyjne działanie fikocyjanin. Badanie to wykazało, że fikocyjany wspomagają również oczyszczanie krwi, co wpływa korzystnie na funkcję wątroby.
Lipopolisacharyd
Lipopolisacharydy (LPS) to duże cząsteczki składające się z części lipidowej i części polisacharydowej, które są toksynami bakteryjnymi. Składają się z antygenu O, rdzenia zewnętrznego i rdzenia wewnętrznego, wszystkie połączone wiązaniami kowalencyjnymi i znajdują się w zewnętrznej błonie bakterii Gram-ujemnych. Lipopolisacharydy stanowią integralny składnik zewnętrznej błony komórkowej osłony bakterii Gram-ujemnych i cyjanobakterii, gdzie tworzy złożone struktury z białkami i fosfolipidami. LPS spełnia liczne funkcje o podstawowym znaczeniu dla procesów życiowych tych mikroorganizmów, będąc jednocześnie jednym z czynników ich chorobotwórczości.
Lipopolisacharydy mogą mieć istotny wpływ na zdrowie człowieka, głównie poprzez interakcje z układem odpornościowym. LPS jest silnym aktywatorem układu odpornościowego. Receptory dla lipopolisacharydów bakteryjnych (LPS) – receptory TLR4 – odgrywają u ssaków korzystną rolę w kontrolowaniu infekcji wirusowych i bakteryjnych.
Piśmiennictwo
