Immulina+D3

Immulina +D₃

UWAGI OGÓLNE

Immulina + D₃ to dalsze rozwinięcie preparatu Immulina plus. Ten nowy preparat dostarcza te same aktywne składniki co Immulina plus oraz dodatkowo 2.000 jednostek witaminy D3 oraz 60 µg jonów selenowych ilość w 2 kapsułkach tj. zalecanej dziennej porcji preparatu. Immulina + D₃ — na razie jest dostępna tylko opakowaniach po 30 i po 60 kapsułek.
Immulina + D₃ jest preparatem złożonym. Można powiedzieć, że zawiera trzy grupy składników aktywnych, które postaramy się poniżej pokrótce scharakteryzować.

Składniki aktywne

Pierwsza grupa składników

Pierwsza grupa obejmuje dwa związki wielkocząsteczkowe. Są to kompleks liposacharydowy LCEPEEN z ekstraktu spiruliny i β-1,3/1,6 D-glukan z ekstraktu drożdży piekarniczych. Tylko te składniki wykazują rzeczywiste działanie immunomodulujące. Immunomodulatory to substancje aktywne, które są stosowane w immunoterapii. Działanie immunomodulujące jest to proces, które bezpośrednio oddziałuje na układ odporności.

EKSTRAKT SPIRULINY

Ekstrakt spiruliny dostarcza wielkocząsteczkowy związek liposacharydowy, oznaczony jako LCEPEEN przez duńską firmę Nordic ImmoTech, która zleciła opracowanie produktu Immulina naukowcom z Narodowego Centrum Badania Preparatów Naturalnych Uniwersytetu Missisipi pod kierunkiem prof. Davida Pasco. Kompleks ten wykazuje wybitne właściwości immuno-modulujące, wielokrotnie skuteczniejsze od innych dostępnych preparatów (rycina i tabela).

Połknięty wielkocząsteczkowy kompleks LCEPEEN wychwytywany jest w przewodzie pokarmowym przez komórki żerne (makrofagi i komórki dendrytyczne). Są to tzw. komórki prezentujące antygen. Komórki żerne po sfagocytowaniu kompleksu LCEPEEN ulegają aktywacji. Komórki dendrytyczne uwalniają białko interleukinę* IL-12, zaś makrofagi uwalniają IL-1β. Jednocześnie pobudzone komórki żerne migrują do skupisk tkanki limfatycznej przewodu pokarmowego tzw. kępek Payer'a, które współtworzą one tzw. GALT (gut associated lymphooid tissue). Poprzez układ limfatyczny przewodu pokarmowego jest aktywowany cały układ odporności.

Porównanie potencjału różnych naturalnych aktywatorów makrofagów/monocytów.

Rycina 1.

Porównano Immulinę zawierającą aktywny kompleks LECPEEN z surowymi lipopolisacharydami (LPS), które są składnikami ściany bakterii Escherichia coli. Immulina 8-krotnie skuteczniej wpływa na odporność niż lipopolisacharydy Escherichia coli oraz 20 razy niż aloes i 25 razy niż spirulina z której pochodzi. Dzieje sie tak dlatego, że Immulina oddziałuje na układ odporności poprzez receptory TRL-2*, których gestość jest znacznie większa (ponad 2,5 raza) na powierzchni komórek prezentujących antygen (komórki dendrytyczne) niż receptorów TLR-4, poprzez które działa większość substancji oddziałujących na odporność. Immulina aż 40 razy lepiej wpływa na odporność w porównaniu z tradycyjnymi preparatami takimi, jak jeżówka (echinacea) i β-glukan. Preparaty zawierające ekstrakty reishi i żeń-szenia amerykańskiego praktycznie wykazują jedynie śladową aktywność w porównaniu z immuliną.

Porównanie potencjału różnych naturalnych aktywatorów czynnika NF-κB.

Tabela 1.

* Nazwa związku - wszystkie związki to wielkocząsteczkowe polisacharydy lub lipo-polisacharydy.
** Wartość EC₅₀ reprezentuje ilość (w nanogramach) każdego z testowanych preparatów potrzebną do uzyskania 50% maksymalnej aktywacji czynnika jądrowego NF-κB uzyskanej za pomocą LPS.
Surowe lipopolisacharydy (LPS) były dotychczas uważane za najsilniejszego aktywatora czynnika jądrowego NF-κB i do nich odnoszono działanie testowanych produktów. W przeprowadzonych testach stwierdzono, że Immulina jest bardziej aktywna niż lipo-polisacharydy (LPS).
Monocyty THP - własna linia monocytów opracowana przez pracownię.

Odpowiedź immunologiczna wrodzona jest ewolucyjnie starszą formą odporności niż odpowiedź nabyta. Jest szybka i dość dobrze ukierunkowana, nie inicjuje niszczenia własnych tkanek, ale nie pozostawia po sobie trwałej pamięci immunologicznej. Kompleks LCEPEEN (z ekstraktu spiruliny) wiąże się z odpowiednimi receptorami komórek prezentujących antygen (patterns recognizing receptors – PRR), co zwykle doprowadza do aktywacji jądrowego czynnika transkrypcyjnego NF-κB i zwiększenia ekspresji genów kodujących cytokiny prozapalne oraz szybkiej indukcji odpowiedzi immunologicznej

Wpływ stosowania diety zawierającej ekstrakt spiruliny na stężenie IgA i INF-γ

W badaniach laboratoryjnych wykazano, że dieta zawierająca LCEPEEN (kompleks lipopolisacharydowy) z ekstraktu spiruliny po kilku dniach powoduje wzrost stężenia immunoglobulin przeciwciał klasy IgA i interferonu gamma (INF-γ). Immunoglobuliny* są wytwarzane przez aktywowane limfocyty B.

Przeciwciała IgA to tzw. immunoglobuliny odpowiedzi odpornościowej związanej z błonami śluzowymi. Dzięki nim organizm chroni się przed wnikaniem drobnoustrojów (bakterii, wirusów) przez błony śluzowe.

Interferon gamma należy do grupy 10 interferonów – białek wytwarzanych i uwalnianych przez komórki ciała, jako odpowiedź na obecność patogenów (np. wirusy, bakterie, pasożyty jak również komórki nowotworowe) wewnątrz organizmu. Interferony zapewniają komunikację pomiędzy komórkami ciała, w celu zwalczenia patogenów, poprzez uruchomienie mechanizmów obronnych systemu immunologicznego. IFN-γ wykazuje właściwości przeciwwirusowe oraz odgrywa zasadniczą rolę jako mediator odpowiedzi odpornościowej organizmu m.in. na zakażenie.

BETA-GLUKAN

β-glukany to wielkocząsteczkowe wielocukry czyli polisacharydy występujące powszechnie w świecie roślinnym. Są jednym ze składników ściany komórkowej wielu roślin zwłaszcza zbóż i grzybów. β-glukany w zależności od pochodzenia mają różną budową i różne właściwości. Ogólnie można podzielić je na dwie główne grupy, które znalazły zastosowanie ze względu na swe istotne właściwości zdrowotne:
(1) β-glukany rozpuszczalne pochodzące głównie ze zbóż (owies, jęczmień, żyto, itd.) oraz
(2) β-glukany nierozpuszczalne pochodzące głównie z grzybów (drożdże, boczniak, rozszczepka, itd.)

Grupa pierwsza wykazująca w swej budowie krótkie łańcuchy z β-wiązaniami w pozycjach (1→3)-(1→4), jest rozpuszczalna w wodzie. Ta grupa β-glukanów posiada wybitne właściwości wpływające na gospodarkę węglowodanowo-lipidową człowieka. Ich spożycie obniża/normalizuje poziomy lipidów (cholesterolu) i cukru we krwi.

Druga grupa wykazująca w swej budowie długie łańcuchy z β-wiązaniami w pozycjach (1→3)-(1→6), jest nierozpuszczalna w wodzie. Posiadają one właściwości immuno-modulujące. Ich spożycie wspomaga naturalną, nieswoistą odporność organizmu.

Te wielkocząsteczkowe β-1,3/1,6-D glukany są częstym składnikiem różnych preparatów immuno-modulujących stosowanych w różnych sytuacjach klinicznych. Szczególnie dużo β-1,3/1,6-D glukanów występuje w ścianie komórkowej drożdży piekarniczych (Saccharomyces cerevisiae). Jest to najaktywniejsza immunologicznie frakcja z całej grupy β-glukanów. Jest ona złożona z cząsteczek D-glukozy połączonych w pozycji 1,3 i z łańcuchami bocznymi D-glukozy przyłączonymi w pozycji 1,6. Na rycinie obok przedstawiono budowę cząsteczki nierozpuszczalnego β-1,3/1,6-D glukanu, z długim łańcuchem, pochodzącym z drożdży piekarniczych.

Po połknięciu cząsteczki β-glukanu są fagocytowane przez makrofagi i komórki dendrytyczne tj. komórki prezentujące antygen i za ich pośrednictwem poprzez tkankę chłonną przewodu pokarmowego GALT pobudzają cały układu odporności. Sądzono, że β-glukan jedynie tą drogą bierze udział w procesie aktywacji odporności komórkowej i przez długie lata glukan był traktowany jako niespecyficzny stymulator makrofagów. Jest to bardzo ważny proces dla organizmu, ponieważ makrofagi tworzą pierwszą linię obrony a bez ich optymalnej aktywności organizm nie potrafi się skutecznie bronić. Na rycinie poniżej przedstawiono pobieranie β-glukanu z przewodu pokarmowego i jego działanie na układ odporności.

Kiedyś sądzono, że β-glukan może modulować układ odpornościowy tylko gdy jest stosowany pozajelitowo, z powodu mniejszej bio-dostępności systemowej preparatów doustnych. Jednak wiele badań zarówno in vitro jaki i in vivo ujawniło, że również podany doustnie β-glukan wywiera takie działanie. Odkryto oddziaływanie poprzez różne receptory, co tłumaczy możliwe sposoby działania. Efekty zależą głównie od pochodzenia i budowy β-glukanów. Równocześnie przeprowadzono wiele badań klinicznych nierozpuszczalnych β-glukanów z drożdży podawanych doustnie. Uzyskane rezultaty potwierdziły wyniki wcześniejszych badań in vivo. Zebrane razem wyniki wszystkich badań jasno wskazują, że podawanie doustne β-glukanów z drożdży jest bezpiecznie i ma działanie wzmacniające układ odporności.

Wiele badań wykazało właściwości wykazało istotne klinicznie właściwości immunomodulujące dostnej postaci β-1,3/1,6-D-glukanu, ale nie możemy ich w tej prezentacji Immuliny przedstawić, gdyż nasz prepart ma status suplementu diety i niedozwolne jest podawanie informacji nt. działań profiklatycznych czy leczniczych takich preparatów.

O beta-glukanie można też przeczytać w serwisie internetowym biotechnologia.pl → Immunostymulujące właściwości beta-glukanu

Druga grupa składników

Drugą grupę składników stanowią składniki odżywcze – witaminy i mikro-elementy. Składniki te same nie wzmacniają odporności, ale są niezbędne dla zapewnienia zdrowego i prawidłowo funkcjonującego układu odporności. Są to witaminy C i D3 oraz jony cynku i selenu.

WITAMINA C

Witamina C czyli kwas askorbinowy jest znana od 1933 roku, gdy została odkryta i opisana przez naukowca węgierskiego Alberta Szent-Györgyi. Warto wspomnieć, że pojęcie witaminy wprowadził tuż przed pierwszą wojną światowa wybitny polski lekarz Kazimierz Funk. On również wykrył pierwsze witaminy. Stwierdził że pewna substancja zawierająca azot (łac. "amine") zapobiega beri-beri – groźnej chorobie wywołanej jej brakiem czyli chroni życie (łac. "vitae") stąd "vitae amine" czyli witamina

WITAMINA D

Od dawna wiadomo, że witamina D3 (cholekalcyferol – tj. aktywna postać witaminy D działa jak hormon) razem hormonami kalcytoniną i parathormonem odgrywa istotną rolę w regulacji gospodarki wapniowej-fosforanowej. Ma istotny wpływ na metabolizm kostnym i jest niezbędna dla prawidłowego rozwoju kośćca i zębów.

W badaniach ostatnich dwóch dekad udowodniono również rolę witaminy D w regulowaniu funkcji układu immunologicznego. Niedobór tej witaminy jest związany z licznymi chorobami nowotworowymi, autoimmunologicznymi i infekcyjnymi. Witamina D hamuje wydzielanie parathormonu, odporność nabytą i proliferację komórek, a jednocześnie promuje sekrecję insuliny, wrodzoną odporność oraz stymuluje różnicowanie komórek. W pracy przedstawiono usystematyzowane wiadomości na temat podstawowej roli witaminy D w modulowaniu różnych procesów immunologicznych, takich jak: aktywacja i proliferacja limfocytów, różnicowanie limfocytów Th, wytwarzanie swoistych przeciwciał oraz regulacja odpowiedzi immunologicznej. Opisano również potencjał kliniczny metabolitów witaminy D w modulowaniu swoistej antygenowej odpowiedzi immunologicznej oraz w profilaktyce i leczeniu chorób zapalnych oraz zaburzeń układu immunologicznego.

Źródła witaminy D3

Witamina D3 powstaje w skórze pod wpływem słońca. W naszym kraju naturalna synteza tego pierwiastka odbywa się tylko wiosną i latem, gdy możemy wystawiać większe partie ciała na działanie promieni słonecznych. W pozostałych miesiącach jedynym źródłem witaminy D3 pozostaje odpowiednia dieta i suplementy. Wśród produktów spożywczych jej najbogatsze źródło stanowią:

• węgorz 1200 j.m./100g
• śledź 800 j.m./100g
• łosoś dziki 600 j.m.
• tuńczyk, sardynki 200 j.m./100g
• makrela 152 j.m./100g
• masło 60 j.m./100g
• żółtko jajka 54 j.m./żółtko
• ser żółty 8-28 j.m./100g
• tran 400 j.m. w 5 ml (łyżeczka)

CYNK

Cynk wpływa na funkcjonowanie układ immunologicznego. Jest to oddziaływanie złożone. Cynk indukuje adhezję monocytów do śródbłonka, co nasila odpowiedź immunologiczną. Niedobór cynku zmniejsza chemotaksję neutrofili, upośledza fagocytozę z udziałem makrofagów oraz zaburza proces generowania reaktywnych form tlenu. Cynk jest niezbędny do interakcji między receptorem p581 na komórkach NK2 a cząsteczkami głównego kompleksu MHC-I3 na komórkach docelowych, co w rezultacie hamuje cytotoksyczną aktywność komórek NK. Cynk wpływa na procesy proliferacji komórek w układzie immunologicznym.

Cynk jest kofaktorem dla hormonu grasicy – tymuliny, która indukuje różnicowanie niedojrzałych limfocytów T. Jony cynku indukują także uwalnianie IL-1, IL-6, TNF-α oraz pobudzają monocyty.

Na poziomie komórkowym cynk poprawia stabilność błony komórkowej. Jest niezbędny do aktywacji (translokacji) kinazy białkowej C5. Sam może wiązać się ze specyficznym receptorem błonowym oraz wpływa na płynność warstwy lipidowej. Na poziomie jądra komórkowego może wpływać na ekspresję genu przez strukturalną stabilizację i funkcjonalną regulację różnych ważnych pod względem immunologicznym czynników transkrypcji, np. NF-κB6. Trzeba zaznaczyć, że badania in vitro wykazały, że zbyt wysokie dawki cynku mogą hamować funkcje limfocytów T oraz produkcję IFN-α. Z tego względu przy suplementacji cynku konieczne jest dostosowanie dawek tego pierwiastka do zapotrzebowania.

SELEN

Selen (Se), dostarczany w pożywieniu, jest niezbędnym mikroelementem, który oddziałuje na różne sfery naszego zdrowia, w szczególności na zapewnienie optymalnej odpowiedzi układu odpornościowego. Swoje biologicznie działanie selen realizuje przez wbudowywanie się do specjalnych białek tzw. seleno-protein i jest zaangażowany w regulację stresu oksydacyjnego, reakcje redox i inne kluczowe procesy komórkowe, prawie we wszystkich tkankach, w tym tych, które są odpowiedzialne za wrodzoną i nabytą (adaptacyjną) reakcję układu odporności.

Jony selenu są dostarczane w postaci selenometioniny. Selenometionina – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów, selenowy analog metioniny. L-Selenometionina występuje naturalnie i jest głównym, bogatym źródłem selenu w orzechach brazylijskich, zbożach i nasionach roślin strączkowych. Jest losowo włączana do białek w miejsce metiony. Łatwo ulega utlenieniu i z tego powodu ma właściwości przeciwutleniające, zmniejszając pule wolnych rodników. Zarówno selen jak i selenometionina odgrywają niezależną rolę w syntezie glutationu, który jest jednym z najważniejszych przeciwutleniaczy u wielu organizmów włączając w to ludzi.

Selen i układ odporności

Dostarczanie selenu w pożywieniu jest niezbędne dla optymalnego działania układu odporności, chociaż sam mechanizm nie jest w pełni poznany. Selen wpływa zarówno na wrodzoną (naturalną) odporność jak również na odporność nabytą (adaptacyjną). Odporność wrodzona obejmuje naturalną barierę przeciwzakaźną organizmu jak i nieswoiste komórki efektorowe jak na przykład komórki żerne (makrofagi). Limfocyty z niedoborem selenu w odpowiedzi na mitogen wykazują mniejszą zdolność do proliferacji, zaś makrofagi, w wyniku niedoboru selenu, wykazują mniejszą zdolność do produkcji LTB4*, który jest niezbędny do chemotaksji neutrofilów. Suplementacja selenem może usprawnić te procesy.

Niedobór selenu wpływa również układ odporności humoralnej (czyli tej realizowanej poprzez substancje chemiczne zawarte w płynach ustrojowych). Na przykład u zwierząt laboratoryjnych stwierdzono obniżone miano przeciwciał IgM, IgG i IgA, zaś u ludzi obniżone miano przeciwciał IgM i IgG. W komórkach śródbłonka (komórki wyściółki naczyń krwionośnych i limfatycznych) pobranych od osób chorych na astmę niedobór selenu powoduje wzrost ekspresji cząsteczek adhezyjnych się co powoduje większą adhezją neutrofili. Te i wiele innych efektów wpływu selenu na układ odporności zostało przedstawionych w ostatnich publikacjach (piśmiennictwo na końcu tej sekcji), gdyż tutaj bierzemy pod uwagę tylko wpływ selenu na funkcję neutrofili.

Selen i funkcja neutrofili

Jedną z najlepiej poznanych związków pomiędzy selenem a układem odporności jest wpływ tego mikroelementu na funkcję neutrofili. Neutrofile, to podstawowa klasa krwinek białych, określana również jako granulocyty obojętnochłonne. Neutrofile produkują rodniki nadtlenkowe, które biorą udział w zabijaniu drobnoustrojów. Ten rodzaj procesu wymaga szczególnej równowagi pomiędzy wystarczającą produkcją rodników, aby zabić drobnoustroje, które wtargnęły do naszego organizmu, jak systemem chroniącym same neutrofile przed tymi rodnikami.

Zatem, mimo, iż niedobór selenu nie wpływa na liczbę neutrofili w ich poszczególnych rodzajach, to pewne aspekty ich funkcji będą uszkodzone. W badaniach in vitro wykazano, że neutrofile pobrane od myszy, szczurów i bydła z niedoborem selenu mimo, że są w stanie fagocytować drobnoustroje mają mniejszą zdolność do zabicia ich w porównaniu z neutrofilami pobranymi od zwierząt bez niedoboru selenu.

Piśmiennictwo

• Turner RJ & Finch JM Selenium and the immune response. Proc. Nutr. Soc. (1991) 50: 275–285.
• Kiremidjian-Schumacher L & Roy M Selenium and immune function. Z. Ernahrungswiss.(1998) 37: 50–56.
• McKenzie RC, Rafferty TS. et al Effects of selenium on immunity and ageing. in: Selenium: Its Molecular Biology and Role in Human Health (2001) (Hatfield, D. L. ed.), pp. 258–272. Kluwer Academic Publishers, Boston, MA.
• McKenzie RC, Arthur JR et al Selenium and the immune system in: Nutrition and Immune Function (Calder PC, Field CJ. & Gill, NS. eds.), (2002) pp. 229–250. CAB International, Oxford, U.K.
• Beckett GJ, Arthur JR et al Selenium, immunity and disease. in: Dietary Enhancement of Human Immune Function (Hughes DA, Bendich A.& Darlington, G. eds.). (2003) Humana Press, Totowa, NJ (in press).
• Brown KM & Arthur JR Selenium, selenoproteins and human health: a review. Public Health Nutr. (2001) 4: 593–599.
• Bhaskaram P. Micronutrient malnutrition, infection, and immunity: an overview. Nutr. Rev. (2002) 60: S40–S45.
• McKenzie et al Selenium and the Immune System in: Nutrition and Immune Function, (eds Calder PC, Field CJ and Gill HS) CAB International (2002) 229-250.

Trzecia grupa składników

Trzecią grupę stanowi ekstrakt owocu aceroli dostarczający naturalną witaminę C w kompleksie z rutozydami tj. rutyną i hesperydyną.

EKSTRAKT OWOCU ACEROLI

Acerola (łac. Malpighia glabra), zwana również wiśnią barbadoską, to roślina naturalnie występująca na południu Ameryki Północnej (Teksas, Meksyk), w Ameryce Środkowej i oraz w północnej części Ameryki Południowej. Są to niskie drzewa lub częściej rozłożyste krzewy o wiecznie zielonych liściach. Kwiaty pięciopłatkowe różowe lub czerwone, występują w wiązkach. Owoce, małe, czerwone, podobne do owoców wiśni o średnicy 1–3 cm. Mają soczysty miąższ i bardzo kwaśny smak. Są niezwykle bogatym źródłem witaminy C, 100 g owoców zawiera 1400–2500 mg witaminy C, stąd ich wykorzystanie w przemyśle farmaceutycznym do produkcji preparatów zawierających naturalną witaminę C.

RUTOZYDY

Witamina C z ekstraktu aceroli znajduje sie w połączeniu z rytozydami. Rutozydy (łac. rutosiduae) – grupa związków chemicznych z grupy glikozydów flawonoidowych, występujących w roślinach, spełniających funkcję barwników, przeciwutleniaczy i naturalnych insektycydów oraz fungicydów, chroniących przed atakiem ze strony owadów i grzybów. Większość z nich jest barwnikami zgromadzonymi w powierzchniowych warstwach tkanek roślinnych, nadając intensywny kolor i ograniczając szkodliwy wpływ promieniowania ultrafioletowego. Do rutozydów należą rutyna i hesperydyna.

Rutozydy wykazują właściwości antyoksydacyjne. Jak większość flawonoidów mają właściwości uszczelniające naczynia i przeciwwysiękowe. Zapobiegają powstawaniu niektórych wysoce reaktywnych wolnych rodników. Rutozydy spowalniają utlenianie witaminy C (tym samym przedłużają jej działanie i biologiczne wykorzystanie). Zmniejszają cytotoksyczność utlenionego cholesterolu. Wykazują też działanie przeciwzapalne.

RUTYNA

Rutyna jest stosowana przede wszystkim przy problemach z naczyniami żylnymi, gdyż wzmacnia i uszczelnia najmniejsze naczynia krwionośne, czyli naczynia włosowate. Zapobiega dzięki temu powstawaniu pajączków bądź powoduje ich zmniejszenie. Poprawia również elastyczność ścian wszystkich naczyń krwionośnych, co zapobiega pojawianiu się obrzęków i opuchnięć (szczególnie w obrębie nóg). Poza tym rutyna spowalnia utlenianie witaminy C (przedłuża tym samym jej działanie), wspiera odporność organizmu. Wykazuje korzystnie działanie w przypadkach reakcji alergicznych.

Więcej o rutynie można przeczytać →

HESPERYDYNA

Hesperydyna to żółty barwnik roślin, przede wszystkim owoców cytrusowych. Do celów leczniczych oraz kosmetycznych pozyskiwana jest ze skórki, pestek i i miąższu cytryn i pomarańczy. Wraz z diosminą jest cenionym środkiem w przypadku żylaków, hemoroidów i odleżyn. Jako składnik kremów i balsamów świetnie nadaje się do pielęgnacji cery naczynkowej.

Jako flawonoid hesperydyna wykazuje szereg właściwości istotnych dla zdrowia, o których tutaj ze względu na fakt, że prezentowany ppreparat jest suplementem diety nie możemy napisać. Hesperydyna ma wiele działań, m.in. wspiera odporność organizmu.

Więcej informacji o hesperydynie zostało przedstawione na →